بررسی تاثیر ملاتونین در بیماران مبتلا به تشنج مقاوم به درمان

اپی لپسی یاصرع یک اختلال مغزی باحملات مکرر ویکی ازشایع ترین بیماریهای نورولوژیک می باشدکه حدود 2-1درصد جمعیت دنیا به آن مبتلا هستند. 30 درصد از بیماران مبتلا صرع درنوع لوب گیجگاهی نسبت به درمان دارویی مقاوم هستند. 30 تا50 درصدبیماران مصروع مسائل روانپزشکی قابل توجهی ازجمله اختلالات خواب دارند. اگرچه ملاتونین تاثیر اثبات شده ای بر درمان سندروم پای بیقرار و برخی از انواع بی خوابی دارد اما مطالعات نشان داده اند که این هورمون دردرمان کمکی استئوپوز ،کاتاراکت ،سپسیس، فشار خون، بیماریهای نورودژنراتیو و حتی برخی کانسرها دارد. این هورمون و متابولیت های آن به عنوان رادیکال آزاد و آنتی اکسیدان قوی مطرح گردیده است. مطالعات متعددی به خواص ضد تشنجی این هورمون اشاره نموده اند اما تنها معدودی از مطالعات اثرات مستقیم یا غیر مستقیم ضد تشنجی آن را بررسی نموده اند و مطالعات کار آزمایی بالینی متعددی برای تایید سودمندی ملاتونین در درمان کمکی تشنج نیاز می باشد. روش کار: در این کار آزمایی بالینی نیمه تجربی 30 بیمار مبتلا به تشنج مقاوم به درمان پس از معاینه سیستمیک و نورولوژیک و تکمیل پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک هر شب 1 ساعت قبل از خواب به مدت 2 ماه یک عدد قرص 3 میلی گرمی ملاتونین مصرف نمودند و سپس معاینات و تکمیل پرسشنامه ها تکرار شد. نتایج: 80 درصد بیماران کیفیت خواب نامطلوب داشتند. تعداد حملات تشنج پس از درمان دو ماهه کاهش آماری معنی داری یافت و کیفیت خواب نیز بهبود قابل توجهی نشان داد. نتیجه گیری: مصرف ملاتونین بدون ایجاد عارضه جدی تعداد حملات تشنج و کیفیت خواب بیماران مبتلا به تشنج مقاوم به درمان را بهبود می بخشد.